Hoofdstuk "De opgravingen" bestaat uit de volgende pagina's: De werkgroep | Kaart mijngebied | Symposia | Conclusies

Plattegrond (kaart) van het  mijngebied

Het ontsloten (ontgonnen) gedeelte van de prehistorische vuursteenmijn tijdens de opgravingen is door W.M. Felder en P.W. Bosch in kaart gebracht in 1987.De plattegrond van de opgravingen geeft een volledig overzicht van alle mijnen die via de verkenningsgang bereikbaar waren en onderzocht konden worden (over een lengte van ruim 150 meter).

De plattegrond geeft een goed beeld van het uitgebreide labyrint van gangen en de vele pilaren. Opvallend is de grote hoeveelheid orgelpijpen die in de de kalksteenlagen voorkomen.
De blauwe lijn op bovenstaande kaart geeft de verkenningsgang (hoofdgang) aan.

Tijdens het 5e Internationaal symposium: Frankrijk, 27 sep - 2 okt 1987 (Bordeaux) werd de plattegrond voor het eerst gepresenteerd en gepubliceerd.

De netto oppervlakte van de opgegraven prehistorische vuursteenmijnen is 1525,8 m².
Tijdens de inmeting werden de schachten genummerd van 1-80. De nummers 20, 31, 35, 36 en 65 werden niet gebruikt. Daar was geen speciale reden voor. De nummers werden eenvoudigweg overgeslagen
Er zijn dus in het oppervlakte 75 schachten aangetroffen. Van 56 schachten zijn alle galerijen (mijngangen) onderzocht en ingemeten. 19 mijnvelden zijn gedeeltelijk opgegraven en gemeten. De nummers 30+33 zijn als één mijn beschouwd.

Bijna alle galerijen waren gevuld met gedolven kalksteen en ander afval. Een aantal galerijen werd echter bijna leeg aangetroffen. Dergelijke lege galerijen bevonden zich in de regel tussen twee schachten, waardoor er een soort "vluchtgang" of veiligheidsgalerij vormden.

De schachten werden door de prehistorische mijnwerkers niet willekeurig in het veld geplaatst, maar in rijen, die min of meer evenwijdig lopen met de hoogtelijnen. Dit in samenhang met de  toenemende grootte van de mijnvelden, wijst op een doordacht plan bij de aanleg van de schachten.

Detail plattegrond:

De volledige plattegrond (overzicht) is in jpg formaat als afbeelding beschikbaar en als pdf (773 kB)
Zie ook de kaart, en detailinformatie bij kaartinformatie.

Afbeelding: Ontwikkeling van de begrenzing in enkele onderzochte prehistorische vuursteenmijnen.

Er is een duidelijke ontwikkeling te zien in de lengte van galerijen en de oppervlakte van de mijnvelden, die samenhangt met de diepte van de schacht. De kleinste mijnvelden bestaan in feite uit maar één galerij (zie schacht 4). Terwijl de grootste mijnvelden uit een complex van galerijen bestaan (die schacht 29).

Tussen deze twee uitersten kan men echter vele overgangen aantreffen. Er zit een logisch systeem in.
Galerij "a" werd waarschijnlijk gemaakt om een verbinding tot stand te brengen tussen twee mijnvelden.
Galerij "b" werd in het verlengde van galerij "a" aan de andere kant van de schacht gemaakt met het doel het te ontginnen mijnveld te ontsluiten. Naarmate de te ontginnen oppervlakte toenam, nam ook het aantal galerijen toe, zodat uiteindelijk een zo ingewikkeld systeem ontstond als bij schacht 29.
Het basisprincipe bleef echter, eerst ontsluiten (galerij "a" en "b") en daarna verder exploiteren via zich splitsende galerijen totdat de benodigde hoeveelheid vuurstenen gedolven waren of de beschikbare ruimte opgevuld raakte met afval.
Uiteraard speelden de geologische omstandigheden bij de wijze van exploiteren een belangrijke rol. De vorm van de mijnvelden en de richting van de galerijen  is mede hierdoor bepaald.

Gedurende het archeologisch veldonderzoek in de jaren 2008-2013 is een inmeting ten opzichte van het Rijksdriehoeksnet (RD) gerealiseerd.
Hierover is een speciale pagina gemaakt.
 

Web-site gemaakt door Henk Engelen

Revised: