|
|||||||
Home > De prehistorie > Vuursteen | |||||||
|
|||||||
Vuursteen De naam vuursteen wordt gebruikt voor een groep stenen waarvan in vroegere eeuwen vuur werd geslagen. Door de scherpe breukranden is vuursteen uitermate geschikt om er gebruiksvoorwerpen van de maken met een scherpe snijkant. Vuursteen wordt ook wel chert,
hoornsteen, flint (Engels) of silex (Frans) genoemd. Het is een gesteente dat
ontstaat in een afzettingslaag (sediment). Overwegend is dat kalk.
De chemische naam is Siliciumdioxide (SiO2). Het kiezelzuur is
oorspronkelijk afkomstig van het land en werd door rivieren naar zee
getransporteerd. Daar gebruiken tal van dieren en planten het bij de bouw van
harde delen. Na het afsterven bleef op de zeebodem een laag over van
kiezelhoudende delen en kalkhoudende delen. De rottende weke delen trokken
allerlei dieren aan. Door hun gegraaf in de zeebodem ontstonden vele
graafgangen. Dit gegraaf leidde tot een verstoring van de oude zeebodem. Ook
ontstond er een scheikundige verandering waardoor kalk en kiezelzuur
gedeeltelijk oplosten. Vuursteen is vrij hard materiaal. De kristallen waaruit vuursteen is opgebouwd zijn meestal zeer klein. Eigenlijk is pure vuursteen (het basismateriaal) zo doorzichtig als glas, maar verontreinigingen zorgen voor kleuring van de steen. Meestal is deze blauw of zwartblauwgrijs tot wit van kleur. Vuursteenlagen in krijt De ondergrondse vuursteenwinning
heeft plaatsgevonden in de kalksteen van Lanaye (Formatie van Gulpen). Deze laag is tussen de 15 en
18m meter dik. Vuursteenbanken in de kalksteen
van Lanaye: De foto toont de vuursteenbanken 10 t/m 15,
ontsloten in de groeve van de ENCI aan de St. Pietersberg te Maastricht. De afbeeldingen op deze pagina zijn
met toestemming overgenomen uit: |
|||||||
Web-site gemaakt door Henk Engelen Revised: |